منم امشب اين حسو داشتم.هجده سالگي هميشه سن مورد علاقه ام بود و حالا تموم شده. بيشتر سردرگمم که بعدا چي ميشه که دارم بزرگ ميشم که سختي ها داره بيشتر و بيشتر ميشه و قراره همه روم بيشتر حساب واکنن که فاطمه داره بزرگ ميشه اما هنوز بچگي هاشو داره هنوز لوسه.اما همه به عدد سنت نگاه ميکنن.يادته گفتم روز تولدم خوب و خوشحالم اما چند روز بعدش به همه ي اينا فکر ميکنم و گيج ميشم.
حذفش نکن.بذار بمونه.
بايد وبلاگمو بسازم.قبلا نشد و حرفام رفت تو دفترم.مرسي تشويقم کردي.